Υλισμός
From Wikipedia, the free encyclopedia
Ο υλισμός (αγλλ. materialism) είναι φιλοσοφική θεωρία, η οποία στο βασικό πρόβλημα της φιλοσοφίας που αφορά τη σχέση μεταξύ ανθρώπου και εξωτερικού κόσμου, ή συνείδησης και ύλης, παίρνει θέση υπέρ της πρωταρχικότητας της ύλης. Αποτελεί δε ένα από τα δύο κύρια ρεύματα της φιλοσοφικής σκέψης. Σύμφωνα με τον υλισμό, "η ανθρώπινη ύπαρξη δημιουργεί την συνείδηση και όχι η συνείδηση την ανθρώπινη ύπαρξη" όπως και γενικότερα η ύλη από την οποία αποτελείται το Σύμπαν, προηγείται των ιδεών. Η ύλη αποτελεί την βάση με την οποία δημιουργούνται οι ιδέες και όχι το ανάποδο.[1]
Οι υλιστές φιλόσοφοι υποστήριζαν και υποστηρίζουν ότι, ο υλικός κόσμος είναι αυθύπαρκτος, μετασχηματίζεται από τις ιδέες όταν αυτές γίνονται πράξη, αλλά χωρίς αυτόν δεν μπορούν να γεννηθούν ιδέες. Στις ιδέες συγκαταλέγονται οι θρησκείες, οι πολιτικές αντιλήψεις, οι επιστήμες, οι τέχνες, όλη δηλαδή η ανθρώπινη δραστηριότητα πριν αυτή γίνει πράξη. Οι θετικές επιστήμες χρησιμοποιούν ένα παρεμφερές σύνολο αξιωμάτων, τον μεθοδικό νατουραλισμό, ο οποίος εξηγεί τα παρατηρήσιμα φαινόμενα της φύσης βάσει φυσικών αιτίων. Στις διάφορες υποκατηγορίες του υλισμού περιλαμβάνεται ο διαλεκτικός υλισμός, ο ιστορικός υλισμός, ο αυθόρμητος υλισμός και ο μηχανιστικός υλισμός.