Metroo sur pneŭoj
From Wikipedia, the free encyclopedia
La Metroo sur pneŭoj estas formo de fervoja transportado, kiu uzas aŭtomobilan ruliĝantan teĥnologion; la trajnoj uzas kaŭĉukajn pneŭojn, kun du paŝadaj trakoj sur la flankoj (ekzemple, metrooj de Montrealo, Lillo kaj Tuluzo) aŭ H-formajn relojn, kiel en la metrooj de Meksikurbo, Parizo, la linio 2 de la Metroo de Laŭzano kaj sur linioj 1, 2 kaj 5 de la Metroo de Santiago de Ĉilio.[1] Ĝi estas konsiderata kiel dua opcio kompare kun la klasika fervoja metroo.
Same, ekzistas teĥnologio kiu uzas centran relon (Metroo de Saporo), ĉiu kun larĝo de pneŭo. La stiristo ne bezonas ĝiri, ĉar temas pri sistemo sur reloj, kiu ankaŭ ripozas sur normala fervoj-tipa sekureca rado, kiu ekfunkcias nur kiam mova rado perdas premon aŭ kiam oni eniras trakŝanĝon.
Multaj pneŭmatikaj trajnoj estas konstruitaj laŭ lokaj specifoj por ĉiu metroo.
En kelkaj sistemoj (Parizo, Santiago de Ĉilio, Montrealo kaj Meksiko) estas normala fervoja trako kun normala ŝpuro inter la portantaj trakoj, kaj ili estas uzataj kun ŝtalradoj pli altaj ol tiuj de normala fervojo, sed tiuj ĉi "flugas" en normalaj kondiĉoj. Tamen, kiam trajno estas trafita de trapiko aŭ kiam ĝi bezonas ŝanĝi trakojn aŭ transiri alian trakon, ĝi bezonas uzi ĉi tiun saman metalan radon.
Aliaj sistemoj, kiel Lillo kaj Tuluzo en Francio, havas aliajn specojn de metodoj por trafikregado kaj vojŝanĝoj.
Ili ankaŭ povas esti uzitaj por miksi ambaŭ specojn de trajnoj dum adaptado de veturanta materialo al la linio aŭ vojo, kiel en la Metroo de Parizo.
La veturilo uzas elektromotoron, kun unu aŭ du kurentaj reloj, kiuj nomiĝas gvidstangoj, kiuj, krom provizi la elektran kurenton de la trajno, ankaŭ gvidas la trajnon sur ĝia vojo pere de gvidpneŭoj. La pozitiva kaj negativa kurento estas rekta, kutime je 750 V, kun vojo por fermi la cirkviton kaj kun du kolektaj ŝuoj aŭ glitiloj, kiuj ricevas la elektran kurenton, kvankam tio dependas de la tipo de sistemo.
Kiam boĝio suferas trapikon, foje se ĝiaj portantaj pneŭoj, gvidiloj aŭ ambaŭ, havas dratojn en sia strukturo kaj povas fuŝkontaktigi la trakon, tiam krom anstataŭigi la pneŭojn per ŝnuroj kiuj ne estas faritaj el plena ŝtalo, dum prizorgado, en la momento de la difektita trajno, "dielektrika antaŭtuko" estas metita sur la flankon de la trafita boĝio, tiel ke la kolektanta glitilo aŭ ŝuo ne tuŝas la trian relon sur la flanko kiu estis trafita per la trapiko. Tamen, se la averio okazas en aktiva servo, depende de la reguloj de funkciigado, la trajno estas evakuita en la plej proksima stacio aŭ, malsukcese, ĝi daŭras kun reduktita rapideco ĝis la itinero estas kompletigita kaj la trajno estas prenita al la deponejo por inspektado kaj riparo.