Txalaparta
Perkusiozko euskal musika instrumentu tradizionala / From Wikipedia, the free encyclopedia
Txalaparta perkusiozko euskal musika tresna bat da, idiofonoa, zuzenean kolpatzen dena.[1] Bi euskarriren gainean jarritako zurezko ohol horizontalek osatzen dute. Zur erabilienak haltzarena, gaztainondoarena eta lizarrarena dira. Txalaparta lau makilez jotzen da, txalapartari bakoitzak bi makil dituela. Tradizioan, jotzaile bat ttakuna (tukutuna edo bia ere deitua) jotzen aritzen zen, eta bestea herrena (urguna, pikatzailea edo bata). Lehenengoak oreka edo ordena ezartzen du; bigarrenak, desoreka dakar.
- Artikulu hau musika tresnari buruzkoa da; argitaletxea gaitzat duena beste hau da: «Txalaparta (argitaletxea)»
- Artikulu hau musika tresnari buruzkoa da; The Chieftains irlandar taldearen abestia gaitzat duena beste hau da: «Txalaparta (The Chieftains)»
Txalaparta zahar gehienek ez zuten bi edo hiru ohol baino gehiago izaten, baina egun dozena bat oholez osatutako txalaparta afinatuak ere aurki daitezke, eta horiei esker doinuak eta akordeak jo daitezke.
Tradizioz zurezkoa izan bada ere, txalapartari berritzaileenak harri, adreilu, hormigoiaren) eta egitura mailako atal egokienen (arku eta gangen) arteko batasunaren ondoko emaitza ezin hobeak erakusten ditu erromatar eraikuntzak. |harriz]] eta bestelako materialez egindakoekin esperimentatzen hasi dira. Igor Otxoak eta Harkaitz Martinezek (Oreka Tx), Nomadak Tx film dokumentalean, izotzezko txalaparta bat jo zuten, Laponiara egindako bidaian.