گریپفروت
گونهای از مرکبات / From Wikipedia, the free encyclopedia
گرِیپفروت یا نارَنگور (انگلیسی: grapefruit) میوهای از خانواده مرکبات با پوست زردرنگ (گاهی سبز رنگ) و مزهٔ ترش مایل به تلخی است (گاهی شیرین نیز میتواند باشد) گریپفروت احتمالاً از پیوند پرتقال و دارابی به دست آمدهاست.[1]
گرِیپفروت | |
---|---|
گریپ فروت تو سرخ | |
ردهبندی علمی | |
فرمانرو: | گیاهان |
(طبقهبندینشده): | گیاهان گلدار |
(طبقهبندینشده): | دولپهایهای نو |
(طبقهبندینشده): | رزیدها |
راسته: | افراسانان |
تیره: | سدابیان |
سرده: | مرکبات |
گونه: | C. × paradisi |
نام دوبخشی | |
Citrus × paradisi Macfad. | |
این میوه دارای ویتامینها و ریزمغذیهای مختلف به ویژه ویتامین ث (۴۰ درصد نیاز روزانه بدن در ۱۰۰ گرم) است. همچنین دارای اسید سیتریک، فیبری به نام پکتین، قند (۸٫۶۱ گرم در صد گرم) است. نوع سرخ و صورتی آن آنتیاکسیدان مفیدی به نام لیکوپن در خود دارند. کاهش کلسترول، کمک به متابولیسم بدن برای سوزاندن چربیهای اضافی، جلوگیری از تشکیل سنگ کلیه و اثر بازدارنده در سرطان پروستات و روده بزرگ با توجه به خصوصیات آنتیاکسیدانی قوی و همینطور وجود فلاونوئیدی به نام نارینژین، از دیگر خواص این میوه است،[2] گریپفروت را براساس رنگ گوشت آن به سه دسته سفید، صورتی و سرخ تقسیم میکنند.
این میوه را در زبان انگلیسی «میوهٔ خوشهای» (grape+fruit) مینامند، زیرا به شکل خوشه به مقدار زیادی حتی تا دوازده تا بر روی شاخه میروید (مانند انگور). دمکردهٔ گلهای گریپفروت برای رفع تب مؤثر است.
گریپفروت در درمان کماشتهایی، اختلالات مفصلی و عفونتهای ریوی، تشنج، بند آمدن ادرار، سوءهاضمه، سرماخوردگی و زخمهای عفونی، کمبود قند و مواد حیاتی، خارش، بواسیر و خونریزی آن مؤثر است.[3]
عصارهٔ هستهٔ گریپفروت خواص فوقالعادهٔ دارویی قوی دارد.
گریپفروت در حال حاضر در چین، هند، خاورمیانه و در ایران هم در شمال و هم جنوب پرورش داده میشود.[4]