سرطان روده بزرگ
سرطان روده بزرگ یا راست روده / From Wikipedia, the free encyclopedia
سرطان روده بزرگ (به انگلیسی: Colorectal cancer) (که همچنین به نامهای سرطان کولون، سرطان رکتوم یا چنگار روده بزرگ نیز شناخته میشود) به رشد سلولهای سرطانی در کولون یا رکتوم (بخشی از روده بزرگ) گفته میشود.[1] این بیماری به دلیل رشد و تکثیر غیرطبیعی سلولها اتفاق میافتد. این سلولها میتوانند به بافتهای دیگر بدن انتشار یافته (متاستاز) یا در آنها تکثیر یابند.[2] نشانهها و علائم این بیماری میتواند شامل مواردی همچون خون در مدفوع (هماتوشزی)، تغییر در حرکات روده و دفع مدفوع، کاهش وزن و خستگی همیشگی باشد.[3]
سرطان روده بزرگ (کولورکتال) | |
---|---|
محل و ظاهر دو نمونه تومور روده بزرگ | |
تخصص | سرطانشناسی |
طبقهبندی و منابع بیرونی | |
آیسیدی-۱۰ | C18-C20/C21 |
آیسیدی-۹-سیام | 153.0-154.1 |
آیسیدی-اُ: | M8140/3 (نود و پنج درصد موارد) |
اُمیم | ۱۱۴۵۰۰ |
دادگان بیماریها | 2975 |
مدلاین پلاس | 000262 |
ئیمدیسین | med/۴۱۳ med/1994 ped/3037 |
پیشنت پلاس | سرطان روده بزرگ (کولورکتال) |
بسیاری از سرطانهای روده بزرگ به دلیل عوامل ناشی از سبک زندگی و افزایش سن ایجاد میشوند و تعداد کمی از موارد به خاطر اختلالات ژنتیکی ارثی اتفاق میافتند.[4][5] عوامل خطر شامل مواردی همچون نوع رژیم غذایی، چاقی، مصرف دخانیات و نداشتن فعالیت جسمانی کافی است.[4][5] عوامل مرتبط با رژیم غذایی که خطر این بیماری را افزایش میدهند شامل مصرف گوشت قرمز و گوشتهای فرآوری شده و همچنین مصرف زیاد الکل میباشد.[4] عامل خطر دیگر بیماری التهابی روده است که مواردی از قبیل بیماری کرون و کولیت زخمی را در بر میگیرد.[4] برخی از شرایط موروثی که بیماری سرطان روده بزرگ را ایجاد میکنند، مواردی همچون پولیپهای آدنوماتوز خانوادگی و سرطان کولون غیرپولیپی ارثی هستند؛ اما اینها شامل کمتر از پنج درصد موارد میشوند.[4][5] این بیماری معمولاً با تومور خوشخیم آغاز میگردد که به مرور زمان تبدیل به سرطانی میشود.[4]
سرطان روده بزرگ را میتوان با بافتبرداری از کولون در طول سیگموئیدوسکوپی یا کولونوسکوپی تشخیص داد.[3] معمولاً بعد از این امر تصویربرداری پزشکی انجام میشود تا معلوم شود که بیماری منتشر شده یا خیر.[1] غربالگری سرطان در کاهش احتمال مرگ ناشی از سرطان روده بزرگ مؤثر است و با شروع سن ۵۰ سالگی و بعد از آن به صورت مداوم تا سن ۷۵ سالگی توصیه میشود.[6] هنگام کولونوسکوپی پولیپها برداشته میشوند. آسپیرین و دیگر داروهای ضدالتهاب غیراستروئیدی خطر را کاهش میدهند.[4][7] البته استفاده عمومی آنها، به دلیل اثرات جانبی توصیه نمیشود.[8]
درمانهایی که برای سرطان روده به کار میرود، میتواند شامل ترکیبی از جراحی، پرتودرمانی، شیمیدرمانی و درمان هدفمند باشد. احتمال درمان سرطانهای محدود به درون دیوارهٔ کولون، با جراحی وجود دارد، اما سرطانی که در سراسر بدن گسترش یافته، معمولاً قابل درمان نیست و مدیریت بر روی بهبود کیفیت زندگی و علائم بیماری متمرکز میشود.[1] نرخ بقای پنج ساله در ایالات متحده حدود ۶۵ درصد است.[9] البته این مقدار به میزان پیشرفت سرطان و این که آیا تمام سرطان با جراحی قابل برداشت هست یا خیر و همچنین به سلامت کلی فرد بستگی دارد. در تمام دنیا، سرطان روده بزرگ، سومین نوع معمول سرطان است و ده درصد تمامی موارد سرطان را در بر میگیرد.[10] در سال ۲۰۱۲، ۱٫۴ میلیون مورد ابتلای جدید به این بیماری و همینطور ۶۹۴ هزار مورد مرگ از آن اتفاق افتاد.[10] این بیماری در کشورهای توسعهیافته شایعتر است و ۶۵ درصد موارد در این کشورها یافت میشود.[4] شیوع این بیماری در زنان کمتر از مردان است.[4]
مطالعاتی که به تازگی به وسیله محققان کالج پزشکی ویل کورنل آمریکا انجام شد نشان میدهد که فعال کردن مجدد یک ژن، رشد سلولهای سرطانی روده را متوقف و سلولها را به بافت سالم تبدیل میکند. ۸۰ تا ۹۰ درصد تومورهای کولورکتال به دلیل جهش در همین ژن اتفاق میافتد؛ بنابراین معکوس کردن فعالیت این ژن، نقش بهسزایی در توقف رشد تومور سرطانی دارد. یکی از ژنهای مرتبط با سرطان، ژن سرکوبگر سرطان یا پی۵۳ نام دارد. مطالعات حیوانی نشان میدهد که فعال کردن مجدد این ژن از رشد تومور جلوگیری میکند و پس از شش ماه، دیگر نشانی از تومور در بدن موشهای آزمایشگاهی دیده نشدهاست.[11]