اردشیر دوم (ساسانی)
یازدهمین شاهنشاه ساسانی (۳۷۹ - ۳۸۳) میلادی / From Wikipedia, the free encyclopedia
اردشیر دوم (به پارسی میانه: 𐭠𐭥𐭲𐭧𐭱𐭲𐭥 ت.ت. 'اَرْتَخْشَتْرَ'؛ ۳۸۳ – ۳۳۳ میلادی) یا اردشیر نکوکار در شاهنامه، یازدهمین شاهنشاه ایران و انیران از دودمان ساسانی بود. او که برادر یا به نظر بعضی از مورخین پسر شاپور دوم بود (بنظر میرسد نظر اخیر صحیحتر باشد چون شاپور دوم آخرین و تنها پسر نوزاد هرمز دوم بود و اگر اردشیر دوم پسر زنده هرمز دوم بود، با توجه به بزرگتر بودن او را شاه میکردند)، در زمان شاهنشاهی برادر یا پدرش به عنوان شاه نخوردشیرگان خدمت کرد و در جنگهای شاپور دوم در برابر رومیان نیز حاضر بود. اردشیر پس از مرگ برادر یا پدرش به عنوان شاهنشاه برگزیده شد و با توجه به اینکه پسر نداشت، برادرزاده یا برادر دیگرش یعنی شاپور سوم، بر تخت عاج نشست. دوران کوتاه این شاهنشاه بسیار آرام بود و اتفاق مهمی روی نداد و تنها ساسانیان به سیاست پیشین خود در رابطه با ارمنستان ادامه دادند. گفته شده که اردشیر دوم شخص بسیار با ارادهای بوده و همچنین در برخی از منابع، از جمله شاهنامه فردوسی، از او با عنوان نیکوکار یاد شدهاست.[2]
اردشیر دوم اَرْتَخْشَتْرَ 𐭠𐭥𐭲𐭧𐭱𐭲𐭥 | |
---|---|
شاهنشاه ایران و انیران[1] | |
یازدهمین شاهنشاه ساسانی | |
سلطنت | ۳۷۹ – ۳۸۳ |
پیشین | شاپور دوم |
جانشین | شاپور سوم |
شاه آدیابن | |
سلطنت | ۳۴۴ – ۳۷۶ |
پیشین | نامشخص |
جانشین | الغای عنوان |
زاده | ۳۳۳ |
درگذشته | ۳۸۳ |
خاندان | خاندان ساسان |
پدر | هرمز دوم |