اعتدال (موسیقی)
From Wikipedia, the free encyclopedia
در کوک سازهای موسیقی، اعتدال به معنای تغییر تعداد از فواصل است به شکلی که مجموعهٔ صداها به حداکثر کارایی خود از نظر هارمونی برسد اگرچه خلوص هارمونیک قدری فدا شود. به فرایندی که در آن اندازهٔ یک فاصله تغییر داده میشود تا نتیجهٔ یادشده حاصل گردد، مطبوعسازی یا معتدلسازی گفته میشود.[1] اعتدال به خصوص برای سازهای مهمی است که کوکشان در حین نواختن قابل تغییر نیست (نظیر پیانو)، چرا که این سازها فقط به نوازنده اجازه میدهند هر نت را تنها در کوکی که از پیش تعیین شده بنوازد. در طول تاریخ، کوکهای مختلفی نظیر نظام کوک خالص، کوک فیثاغورثی و اعتدال میانگین استفاده میشدند که باعث میشدند یک ساز در یک کلید کوک باشد اما در کلید دیگر از کوک خارج بزند.
توسعهٔ اعتدال مناسب در قرن هفدهم اجازه داد که سازهایی که کوک ثابت دارند هم بتوانند در تمام کلیدها صدای مناسبی تولید کنند. مجموعهٔ معروف کلاویهٔ خوشآهنگ از یوهان سباستین باخ از این تحول نهایت استفاده را برد و در آن قطعاتی در تمام ۲۴ کلید بزرگ و کوچک وجود داشت. با وجود این که این روش از فاصلههای ناخوشایند (مانند فاصلهٔ ولف) اجتناب میکرد، اما در آن اندازهٔ فواصل هنوز بین کلیدهای مختلف سازگار نبود؛ بنابراین هر کلید هنوز هم شخصیت خاص خود را داشت. این تنوع نهایتاً منجر به افزایش استفاده از اعتدال مساوی در قرن هجدهم شد که در آن نسبت بسامد بین هر دو نت مجاور هم در صفحهکلید همیشه مساوی است، و اجازه میدهد که یک قطعه موسیقی بدون تغییر رابطه بین نتها از کلیدی به کلید دیگر منتقل شود.