ایزوتوپهای هیدروژن
From Wikipedia, the free encyclopedia
هیدروژن (۱H بهطور طبیعی دارای ۳ ایزوتوپ است که گاهی به صورت ۲H, ۱H, و ۳H نشان داده میشوند. دوتای اولی (یعنی ۲H, ۱H) پایدار هستند، درحالی که ۳H دارای نیمه-عمر ۱۲٫۳۲ سال است. همچنین از هیدروژن ایزوتوپهای سنگین تری نیز وجود دارند که همگی مصنوعی (سنتزی) هستند، و نیمه-عمر آنها کمتر از یک زپتوثانیه (۱۰−۲۱ ثانیه) است، از این میان، ۵H پایدارترین و، ۷H کمترین پایداری را دارد.[2][3]
| ||||||||||||||||||||||||||||||
Standard atomic weight (Ar) |
| |||||||||||||||||||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
|
.
هیدروژن تنها عنصری است که ایزوتوپهای آن نامهای متفاوتی به صورت عامیانه دارند: ایزوتوپ ۲H (یا هیدروژن-۲) معادل دوتریوم[4] و ایزوتوپ ۳H (یا هیدروژن-۳) معادل تریتیوم است.[5] نمادهای D و T گاهی برای اشاره به دوتریوم و تریتیوم استفاده میشوند. آیوپاک نمادهای D و T را قبول کردهاست، اما پیشنهاد کردهاست که به جای آن از «نمادهای استاندارد» (۲H و ۳H) استفاده شود، به جهت جلوگیری از سردرگمی در طبقهبندی حروف در فرمول شیمیایی,[6] هیدروژن معمولی بدون نوترون گاهی، پروتیوم نامیده میشود.[7] (در طول مطالعات اولیه رادیواکتیو به برخی از ایزوتوپهای رادیواکتیو سنگین نامهای دیگری داده شد، اما چنین نامهایی امروزه به ندرت مورد استفاده قرار میگیرد)