باغ عدن
From Wikipedia, the free encyclopedia
باغ عَدْن یا بهشت زمینی (به عبری: גַּן עֵדֶן) طبق شرحی که در باب دوم سفر پیدایش از کتب مقدس یهودیان و مسیحیان، در عهد عتیق آمده، باغی است که با تمامی درختان خوشمنظر توسط خدا در عدن به طرف شرق غرس میشود و نخستین انسان یعنی آدم پس از آفرینش، در آن قرار میگیرد تا کار آن را بکند و از آن مراقبت نماید. طبق داستان خلقت موقعیت آن نسبت به رودی چهار شعبه (فیشون، جیحون، حدَّقَل، فرات) که از عدن برای آبیاری باغ خارج شدهاست، ترسیم میشود.[1]
به باغ عدن که درخت ممنوعه (درخت معرفت نیکوبد) در آن قرار دارد، در نقاط دیگری از متون مقدس همچون کتاب حزقیال نیز اشاره شده است.