بدیع
From Wikipedia, the free encyclopedia
برای دیگر کاربردها، بدیع (ابهامزدایی) را ببینید.
علم بدیع یا فن بدیع در اصطلاح ادبیات، سومین فن (بعد از معانی و بیان) از فنون بلاغت است و موضوع آن آرایشهای سخن فصیح و بلیغ در نظم و نثر است.[1] به این آرایشها محسّنات و صنایع بدیعی و نیز آرایههای ادبی میگویند.[2] بدیع را مانند ادویه دانستهاند که اگر به اندازه استعمال شود، غذا را مطبوع و لذیذ میکند، و اگر زیاد شود آن را تند و نامطبوع میسازد.[3]
این مقاله نیازمند تمیزکاری است. لطفاً تا جای امکان آنرا از نظر املا، انشا، چیدمان و درستی بهتر کنید، سپس این برچسب را بردارید. محتویات این مقاله ممکن است غیر قابل اعتماد و نادرست یا جانبدارانه باشد یا قوانین حقوق پدیدآورندگان را نقض کرده باشد. |
این مقاله نیازمند ویکیسازی است. لطفاً با توجه به راهنمای ویرایش و شیوهنامه، محتوای آن را بهبود بخشید. |