بیخدایی مثبت و منفی
From Wikipedia, the free encyclopedia
بیخدایی مثبت و منفی، نحوه و میزان رد کردن باور به خدا از جانب یک خداناباور است. در بیخدایی منفی یا منفیگرا، فرد به وجود خدایان اعتقاد ندارد و همینجا ختم میشود (ادعا نمیکند خدایی وجود ندارد).[1] در بیخدایی مثبت، فرد علاوه بر عدم اعتقاد به وجود خدایان، ادعا میکند خدایان وجود ندارند.[2] تمام خداناباوران (بیخدایان و ندانمگرایان خداناباور) به صورت پیشفرض بیخدای منفی هستند.[3]
در نوشتارهای فلسفی، گاهی، به جای بیخدایی مثبت، از بیخدایی قوی یا بیخدایی سخت، و به جای بیخدایی منفی، از بیخدایی ضعیف یا بیخدایی نرم، استفاده میشود و اینها با هم، مترادفاند.[4] بیخدایی مثبت و منفی توسط آنتونی فلو از سال ۱۹۷۶ به کار رفتهاست، و در نوشتارهای علمی کاربرد بیشتر داشتهاست. برای مثال از دهه ۱۹۹۰ توسط مایکل مارتین استفاده شدهاست[5]. اصطلاح بیخدایی قوی/ضعیف از اواسط ۱۹۹۰ در اینترنت و گروههای خبری چون alt.atheism بهکار رفت و معروف شد.[6]