جمعیتشناسی چین
From Wikipedia, the free encyclopedia
جمعیتشناسی چین (انگلیسی: Demographics of China) به بررسی هرم ساختار سنی، جمعیت اقوام چین و سیاست تک فرزندی میپردازد. جمعیت چین در سال ۱۹۸۲ میلادی به یک میلیارد نفر رسید.
جمعیت | ۱٬۴۰۳٬۵۰۰٬۳۶۵ (فهرست کشورها بر پایه جمعیت) (اطلاعات ۲۰۱۶) |
---|---|
نرخ رشد | ۰٫۵۹٪ (۲۰۱۶ تخمین) (فهرست کشورها بر پایه آهنگ رشد جمعیت) |
نرخ تولد | ۱۲٫۹۵ تولد در ۱٬۰۰۰ (۲۰۱۶ تخمین) |
نرخ مرگ | ۷٫۰۶ تولد در ۱٬۰۰۰ (۲۰۱۶ تخمین) |
امید به زندگی | ۷۶٫۳۴ سال (۲۰۱۵) |
• مذکر | ۷۳٫۶۴ سال (۲۰۱۵) |
• مؤنث | ۷۹٫۴۳ سال (۲۰۱۵) |
نرخ زاد و ولد | ۱٫۶۰ بچه به ازاء زن (۲۰۱۷ تخمین) |
نرخ مرگ نوزاد | ۱۲٫۲ مرگ بر پایه ۱۰۰۰ متولد زنده (۲۰۱۵) |
۰–۱۴ سال | ۱۷٫۱۵٪ (۲۰۱۵ تخمین) |
۱۵–۶۴ سال | ۷۲٫۰۴٪ (۲۰۱۵ تخمین) |
بیش از ۶۵ سال | ۱۰٫۸۱٪ (۲۰۱۵ تخمین) |
در تولد | ۱٫۱۴ مذکر یا مؤنث (۲۰۱۶ تخمین) |
زیر ۱۵ | ۱٫۱۴ مذکر یا مؤنث (۲۰۱۵ تخمین) |
۱۵–۶۴ سال | ۱٫۰۵ مذکر یا مؤنث (۲۰۱۵ تخمین) |
بیش از ۶۵ سال | ۰٫۹۰ مذکر یا مؤنث (۲۰۱۵ تخمین) |
ملیت | نام: چینی موضوع: چین |
قومیت غالب | قوم هان |
اقلیت قومی | Zhuang, Manchu, Hui, Miao, Uyghurs, Yi, Tujia, Inner Mongols, Tibetan, Buyei, Dong, Yao, Korean, Bai, Hani, Li, Kazak, Dai, She, Lisu, Gelao, Lahu, Dongxiang, Va, Sui, Nakhi, Qiang, Tu, Xibe, Mulao, Kyrgyz, Daur, Jingpo, Salar, Blang, Maonan, Tajik, Pumi, Achang, Nu, Ewenki, Gin, Jino, De'ang, Uzbeks, Russian, Yugur, Bonan, Monba, Oroqen, Derung, Tatars, Hezhen, Lhoba |
رسمی | چینی استاندارد |
سخنگو | Wu (Shanghainese), Yue (Cantonese), Min (Minnan, Mindong, others), Xiang, Gan, Hakka, various Mandarin dialects and Patuá |
بر پایه اعلام اداره ملی آمار چین، جمعیتشناسی چین در سال ۲۰۲۲ میلادی، برای اولین بار بعد از ۶۰ سال کاهش یافت و به ۱٫۴۱۱٫۸۰۰٫۰۰۰ نفر رسید.[1] آخرین آمارهای رسمی درسال ۲۰۲۳ نشان میدهد که جمعیت چین به ۱٬۴۲۵٬۷۰۰٬۰۰۰ نفر رسیدهاست.[2][3]
کاهش جمعیت چین در سال ۲۰۲۳ شتاب گرفته و با بیشتر از ۶ دهه رشد، در زمانی که این کشور با بحران جمعیتی مبارزه میکند، روند نزولی پیش گرفتهاست. به دلیل کاهش جمعیت سال ۲۰۱۵ سیاست تک فرزندی به دو فرزندی و سال ۲۰۲۱ به سه فرزندی تغییر یافت.[4]
عدم تمایل و ابای نسل جوان از کار یدی در کارخانهها زنگ خطر را نه تنها برای اقتصاد چین که برای جهان بهصدا درآورده است.[5]