دورنگبینی
From Wikipedia, the free encyclopedia
دورنگبینی (انگلیسی: Dichromacy)، (از یونانی di به معنی "دو" و chromo به معنی "رنگ") حالت داشتن دو نوع گیرنده نوری فعال در چشم است که یاختههای مخروطی نامیده میشوند. جاندارانی که دارای دورنگبینی هستند دورنگبین نامیده میشوند. دورنگبینها فقط به دو رنگ اصلی نیاز دارند تا بتوانند وسعت قابل مشاهده خود را نشان دهند. در مقایسه، سهرنگبینها به سه رنگ اصلی و چهاررنگبینها به چهار رنگ نیاز دارند. به همین ترتیب، هر رنگی در گاموت دو رنگی را میتوان با نور تکرنگ برانگیخت. در مقایسه، هر رنگی در گاموت سه رنگی را میتوان با ترکیبی از نور تکرنگ و نور سفید برانگیخت.
دورنگبینی در انسان یک نقص دید رنگی است که در آن یکی از سه یاخته مخروطی وجود ندارد یا کار نمیکند و در نتیجه رنگ به دو بعد کاهش مییابد.[1]