شبکه ملی اطلاعات
اینترانت ملی / From Wikipedia, the free encyclopedia
شبکهٔ ملی اطلاعات (به انگلیسی:National Information Network) [2] که با نامهای دیگر اینترنت ملی و شبکهٔ ملی اینترنت نیز شناخته میشود، اینترانت ملی ایران است. این شبکه پروژهای برای توسعه زیرساخت اطلاعاتی امن و پایدار ملی در ایران است.[3] طبق تعریف مصوب در تبصره ۲ ماده ۴۶ قانون برنامه پنجم توسعه و مصوبهٔ شورای عالی فضای مجازی «شبکهٔ ملی اطلاعات کشور، شبکهای مبتنی بر قرارداد اینترنت (IP) به همراه سوئیچها و مسیریابها و مراکز دادهای است به صورتی که درخواستهای دسترسی داخلی و اخذ اطلاعاتی که در مراکز داده داخلی نگهداری میشوند به هیچوجه از طریق خارج کشور مسیریابی نشود و امکان ایجاد شبکههای اینترانت و خصوصی و امن داخلی در آن فراهم شود.»[2][4]
این مقاله نیازمند بهروزرسانی است. |
این مقاله ممکن است برای مطابقت با استانداردهای کیفی ویکیپدیا نیازمند بازنویسی باشد. (نوامبر ۲۰۱۹) |
صنعت | شبکه کامپیوتری |
---|---|
گونه | اینترانت ملی |
بنا نهاده | ۱۳۹۵ (۱۳۹۵)[1] |
مالک | جمهوری اسلامی ایران |
ایدهٔ اولیهٔ این شبکه در سال ۱۳۸۴ در وزارت ارتباطات و فناوری اطلاعات تحت عنوان «اینترنت ملی» و «شبکهٔ ملی اینترنت» طرح شد و مراحل مطالعاتی آن در دولت نهم انجام شد. سپس در سال ۱۳۸۹ با عنوان «شبکهٔ ملی اطلاعات» در قانون برنامه پنجم توسعه گنجانده شد و طبق قانون برنامه بنا بر آن بود که این شبکه تا پایان این برنامه، سال ۱۳۹۵، کامل گردد. تا پایان دولت دهم ضمن اصلاحاتی در طراحی، مرحله آزمایشی و پایلوت آن انجام شد. در دولت یازدهم، پس از تعیین الزامات این شبکه توسط شورای عالی فضای مجازی، نسخه اولیه آن افتتاح شد که شامل مرکز تبادل ترافیک داده زیرساخت و کارساز نام دامنه ملی میشود و امکان تفکیک ترافیک داخلی و خارجی شبکه را فراهم میکند، تا رشد تولید محتوای داخلی و استفاده بیشتر از ترافیک داخلی صورت پذیرد و هزینههای ترافیک کاهش پیدا کند و سرعت افزایش پیدا کند.[5]
این طرح تا سال ۱۳۹۸ حدود ۱۹ هزار میلیارد تومان هزینه دربرداشتهاست.[6]