محمود شبستری
شاعر ایرانی (۶۸۷–۷۲۰ ه.ق) / From Wikipedia, the free encyclopedia
سعدالدّین محمود بن امینالدّین عبدالکریم بن یحیی شبستری معروف به شیخ محمود شبستری (۶۸۷–۷۲۰ ه.ق) از عارفان و شاعران سدهٔ هشتم هجری بود.[1] بیشتر شهرت او به خاطر اثر معروفش گلشن راز است.[2] با توجه به اینکه وی معاصر شیخ بابا ابی شبستری (درگذشته ۷۲۰) بوده و در همان سال درگذشته است، بنابراین سن شیخ محمود شبستری در زمان مرگ باید ۳۳ یا ۳۸ بوده باشد.[3]
محمود شبستری | |
---|---|
زادهٔ | ۶۸۷ هجری قمری شبستر |
درگذشت | ۷۲۰ یا ۷۲۵ هجری قمری (۳۳–۳۸ سالگی) تبریز |
آرامگاه | شبستر |
محل زندگی | شبستر و تبریز |
ملیت | ایرانی |
استاد | امینالدین و بهاءالدین یعقوب تبریزی |
شناختهشده برای | عارف و شاعر |
آثار | گلشن راز، حقالیقین، شاهدنامه |
مکتب | تصوف و عرفان |
سال تولّد او را گوناگون و از جمله ۶۸۷ ق دانستهاند. محل تولّد او، قصبهٔ شبستر در نزدیکی شهر تبریز است.
پس از سفر به شهر کرمان، شیخ محمود شبستری ازدواج نمود و صاحب پسری به نام عبدالله شد که در علوم مختلف به خصوص ریاضی مهارت داشت.
وی به عرفان نظری واقف و به فتوحات مکیه و فصوصالحکم ابن عربی احاطه داشت. استاد وی نیز، امینالدّین بودهاست.
در کتاب دویست سخنور دربارهٔ او چنین آمدهاست: «محمود، معروف به شیخ محمود شبستری، ملقّب به سعدالدین، فرزند عبدالکریم امین الدین، از مشاهیر شعرا و مشایخ عرفای آذربایجان است» که از عارفان قرن هشتم هجری و شاعران متوسط پارسی گوی بهشمار میآید. او در سال ۶۸۷ هجری در زمان گیخاتو خان، در قصبه شبستر، واقع در دوازده فرسخی تبریز چشم به جهان گشود.
به سبب جامعیتی که شیخ شبستری در علوم معقول و منقول کسب کرده بود به زودی شهرت و مرجعیت یافته با مشاهیر عصر خود ارتباط برقرار نمود. او سفرهایی به شهرهای ایران و خارج از ایران کرده بود. چندی نیز در کرمان ساکن شد و در آن جا بود که ازدواج نمود و اولاد و احفادش در آن سامان باقی ماندند و طایفهای به نام خواجگان را بنا نهادند.