علوم اعصاب دین
From Wikipedia, the free encyclopedia
علوم اعصاب دین، همچنین به عنوان نوروتئولوژی (به انگلیسی: neurotheology) و به عنوان علوم اعصاب معنوی،[1] الهیات عصبشناسی یا عصبشناسی الهیات[2] شناخته شدهاست که تلاشی برای توضیح تجربه و رفتار دینی با ابزار عصبشناسی است.[3] این مطالعه همبستگی پدیدههای عصبی با تجربیات ذهنی معنویت و فرضیههایی برای توضیح این پدیده است. این علم با روانشناسی دین که مسائل ذهنی و نه اعصاب را مطالعه میکند تفاوت دارد. این رشته همچنین با علوم شناختی دین نیز متفاوت است، اگرچه حوزههای مطالعاتی بسیار نزدیک به هم و گاهی مشترک دارند.[4]
طرفداران علوم اعصاب دینی میگویند که مبنای عصبی و تکاملی برای تجربیات ذهنی که به طور سنتی به عنوان مسائل روحانی یا مذهبی دستهبندی میشوند وجود دارد.[5] این زمینه، اساس چندین کتاب علمی محبوب بوده،[6][7][8] و انتقاداتی را نیز از سوی روانشناسان دریافت کردهاست.[3]
نوروتئولوژی واژه جدیدی است که توصیف مطالعه علمی ارتباطات عصبی اعتقادات مذهبی و تجارب معنوی است. محققان دیگر ترجیح میدهند عباراتی مانند «علوم اعصاب معنوی» یا «علوم اعصاب دین» را استفاده کنند. محققان در این زمینه تلاش میکنند توضیحاتی عصب پایه برای تجارب مذهبی ارائه کنند. مثالهایی از این تجربیات: [9]
- تجربههای معنوی
- یگانگی با جهان
- خلسه
- روشنگری ناگهانی[10]