فرانسیس فوکویاما
فیلسوف و اقتصاددان آمریکایی / From Wikipedia, the free encyclopedia
یوشیهیرو فرانسیس فوکویاما (به انگلیسی: Yoshihiro Francis Fukuyama)، (زاده ۲۷ اکتبر ۱۹۵۲)، فیلسوف آمریکایی، متخصص اقتصاد سیاسی، رئیس گروه توسعهٔ اقتصادی بینالمللی مدرسه مطالعات پیشرفته بینالمللی پال ایچ. نیتس دانشگاه جانز هاپکینز است.
یوشیهیرو فرنسیس فوکویاما | |
---|---|
زادهٔ | ۲۷ اکتبر ۱۹۵۲ (۷۱ سال) شیکاگو، ایلینوی، ایالات متحده آمریکا |
وبگاه | |
محل کار | دانشگاه جرج میسون دانشگاه جانز هاپکینز دانشگاه استنفورد |
پایاننامه | Soviet Threats to Intervene in the Middle East, 1956-1973: A Study of Soviet Risk-Taking[1] |
استاد راهنما | ساموئل هانتینگتون |
علایق اصلی | کشورهای در حال توسعه حکمرانی اقتصاد سیاسی بینالمللی ملت سازی و مردمسالاری شدن Strategic and security issues |
ایدههای چشمگیر | پایان تاریخ |
تأثیرگرفته از | |
فوکویاما بهسبب کتاب پایان تاریخ و آخرین انساناش (۱۹۹۲) مشهور است، که در آن استدلال میکند گسترش لیبرالدموکراسی و سرمایهداری بازار آزاد جهان غرب و شیوه زندگی آن در جهان ممکن است نشانۀ پایان فرگشت اجتماعی-فرهنگی بشر و تقلای سیاسی باشد و حکومت نهایی بشری شود؛ نظریهای که با انتقاداتی هم روبهرو شد.[2] او در کتاب بعدیاش، اعتماد: فضائل اجتماعی و خلق سعادت (۱۹۹۵)، موضع پیشینش را چنین اصلاح و تصدیق کرد که فرهنگ را نمیتوان بهروشنی از اقتصاد جدا کرد. فوکویاما همچنین با اوجگیری جنبش نومحافظهکاری،[3] که او خود از آن فاصله گرفته، مرتبط دانسته میشود.[4]