مقیاسپذیری
From Wikipedia, the free encyclopedia
در علم ارتباطات راه دور و مهندسی نرمافزار مقیاسپذیری (به انگلیسی: Scalability)، ویژگی مطلوبی از یک سامانه، شبکه یا فرایند است که به توانایی آن برای پاسخگویی به افزایش میزان بار کاری به سهولت دلالت میکند یا میزان آمادگی سیستم را برای افزایش بار کاری نشان میدهد.[1] به عنوان نمونه، مقیاسپذیری میتواند به توانایی یک سامانه برای افزایش عملکرد کلی در هنگام افزودن منابع (مثل سختافزار) اشاره کند. هنگامی که این واژه در موضوعات مرتبط با کسب و کار بکار میرود نیز مفهوم مشابهی از آن برداشت میشود. مدلهای کسبوکار مقیاس پذیر مدلهایی هستند که پتانسیل ایجاد رشد اقتصادی سازمان را دارند.
تعریف مقیاسپذیری به عنوان یک خصوصیت از سامانه (سیستم) به سادگی امکانپذیر نیست[2] و در هر مورد خاصی با توجه به ابعاد مورد اهمیت باید نیازمندیهای جدیدی را برای مقیاسپذیری تعریف کرد. نقش مقیاسپذیری در طرٌاحی و انجام سامانههای پیچیده و بزرگ همچون پایگاههای دادهها، پایگاههای دانش، محاسبات گسترده (distributed computing)، اینترنت، کاوشهای ماشینی در دادهها، بینایی رایانهای، و مخابرات بسیار حیاتی و عمده میشود. سامانهای که با افزایش ظرفیت، کارایی آن افزایش مییابد یک سامانه مقیاس پذیر خوانده میشود. یک الگوریتم، طراحی، پروتکل، برنامه رایانه ای یا هر سیستم دیگری مقیاس پذیر خوانده میشود اگر برای مقیاسهای بزرگتر هم بتواند به طرز مناسب و عملی و کارا استفاده شود.