هورنبوستل-زاکس
سیستم طبقهبندی آلات موسیقی / From Wikipedia, the free encyclopedia
هورنبوستل-زاکس یا زاکس-هورنبوستل[persian-alpha 1] (به انگلیسی: Hornbostel–Sachs) یک نظام طبقهبندی برای سازهای موسیقی است که توسط ویکتور شارل ماهیون پایهگذاری، و سپس توسط موسیقیدان آلمانی، کورت زاکس و اریش موریتز فون هورنبوستل موسیقیدان و تاریخشناس اتریشی در سال ۱۹۱۴ کامل شد. اساس این ردهبندی بر طبق نوع لرزش ماده در سازها و مبانی آکوستیکی است و به ۴ گروه تقسیم میشود که عبارتند از: خودصداها، پوستصداها، زهصداها و هواصداها؛ که بعدها برقیصداها نیز به عنوان پنجمین رده به آنها اضافه شد.[1]
این مقاله میتواند با ترجمهٔ متن از مقالهٔ متناظر در آلمانی گسترش یابد. (دسامبر ۲۰۲۳) برای مشاهدهٔ دستورالعملهای مهم ترجمه روی [گسترش] کلیک کنید.
|