گلبدن بانو
نویسنده و تاریخنگار هندی / From Wikipedia, the free encyclopedia
گُلبَدَن بانو یا گلبدن بیگم (خدود ۱۵۲۳–۱۶۰۳) تاریخنگار فارسینویس و دختر بابُر، پادشاه گورکانی هند بود. وی نخستین[1] و تنها بانویی است که در سرتاسر تاریخ ادبی ایران[2]، کتاب تاریخ نوشته است. همچنین، نخستین زن مورخ عالم اسلام است.[3] گلبدن بانو نویسنده کتاب تاریخی مهمی به زبان فارسی به نام همایوننامه (نثر تاریخی) است.
اطلاعات اجمالی گلبدن بانو, زاده ...
گلبدن بانو | |
---|---|
شاهدخت گلبدن بانو | |
زاده | ۱۵۲۳ کابل، افغانستان |
درگذشته | ۷ فوریه ۱۶۰۳ آگره، هند |
همسر(ان) | خضر خواجه |
دودمان | تیموریان |
پدر | بابر |
مادر | دلدار بیگم |
بستن
همایوننامه نخستین تاریخ مدون خاندان بابری هند و سرگذشت زندگی همایون، برادر گلبدن بانو است. سبک نگارش گلبدن، ساده و صریح و خالی از پیرایه است و از این دیدگاه با نثرهای همزمان خودش قابل مقایسه نیست.[4]