Mehmed IV
From Wikipedia, the free encyclopedia
Mehmed IV (en turco otomán: محمد رابع Meḥmed-i rābiʿ; en turco moderno: IV. Mehmet), tamén coñecido como Avcı Mehmet (Mehmed o Cazador), nado en Constantinopla o 2 de xaneiro de 1642 e finado en Edirne o 6 de xaneiro de 1693, foi o sultán do Imperio Otomán entre 1648 e 1687. Chegou ao trono aos seis anos, despois de que o seu pai fose derrocado nun golpe de estado. Mehmed tivo o segundo reinado máis longo dun sultán despois de Suleiman o Magnífico.[1] Mentres que os primeiros e últimos anos do seu reinado caracterizáronse por derrotas militares e inestabilidade política, durante os seus anos medios viron o renacemento do imperio asociado coa era Köprülü.
Nome orixinal | (ota) محمد رابع |
---|---|
Biografía | |
Nacemento | 2 de xaneiro de 1642 Constantinopla |
Morte | 6 de xaneiro de 1693 (51 anos) Edirne |
Lugar de sepultura | Istambul |
Sultán do Imperio Otomán | |
12 de agosto de 1648 – 8 de novembro de 1687 ← Ibrahim I (pt) – Suleiman II (pt) → | |
Datos persoais | |
País de nacionalidade | Imperio Otomán |
Relixión | Islam |
Actividade | |
Ocupación | Sultán , gobernante |
Familia | |
Familia | Dinastia Otomana (pt) |
Parella | Siyavuş Sultan (pt) Emetullah Rabia Gülnûş (pt) |
Fillos | Mustafa II (pt) () Emetullah Rabia Gülnûş (pt) Şehzade Selim (IV. Mehmed'ın oğlu) (en) Ümmü Gülsüm Sultan (en) Hatice (pt) () Ahmed III (pt) () Emetullah Rabia Gülnûş (pt) Fatma Emetullah Sultan (en) () |
Pais | Ibrahim I (pt) e Turhan Sultan (en) |
Irmáns | Suleiman II (pt) , Ahmed II (pt) e Gevherhan (pt) |
Mehmed IV foi coñecido polos seus contemporáneos como un gobernante piadoso e foi referido como gazi ou "guerreiro santo" polo seu papel nas moitas conquistas realizadas durante o seu dominio.[2] Baixo o seu reinado, o imperio alcanzou o máis alto da súa expansión territorial en Europa. Dende novo desenvolveu un grande interese na caza, polo que foi coñecido como avcı ("o cazador").[1] En 1687, Mehmed foi derrocado por soldados desencantados polo curso da guerra da Liga Santa. Posteriormente retirouse a Edirne, onde viviu ata a súa morte por causas naturais en 1693.[1]