Nacionalismo punjabi
From Wikipedia, the free encyclopedia
O nacionalismo punjabi ou punjabiyat[1][2][3] é un movemento político nacionalista que afirma que os falantes de punjabi conforman unha nación e promove a unidade cultural dos punjabis[4] e as persoas étnicas diversas que habitan o etnorexión lingüística do Punjab.[5][6] Baba Sheikh Farid é considerado como o Pai do nacionalismo punjabi.[7][8] Baba Bulleh Shah (escribiu Kafis), Waris Shah (escribiu Heer Ranjha) e Bhai Vir Singh fixeron grandes contribucións na lingua punjabi.[9] Punjabiyat[10][11] (que quere dicir "punjabidade")[12] ou nacionalismo punjabi é o nome do momento cultural pola revitalización lingüística da lingua punjabi. Tamén se centra no movemento político, social e literario para a preservación de literatura punjabi, e lingua e a cultura[13] a través da creación do Gran Punjab.[14] En Paquistán, o obxectivo do movemento é deter a supresión do punjabi patrocinada polo estado en favor do urdú,[15] mentres que na India o obxectivo é reunir ás comunidades sikh e hindús de fala punjabi e promover a lingua nas rexións do Norte da India.[16] Os partidarios na diáspora punjabi céntranse na promoción dun patrimonio cultural compartido.[17]