Հենրիխ Օլբերս
From Wikipedia, the free encyclopedia
Հենրիխ Վիլհելմ Մատեուս Օլբերս (գերմ.՝ Heinrich Wilhelm Matthäus Olbers, հոկտեմբերի 11, 1758(1758-10-11)[1][2][3][…], Հեմելինգեն, Սրբազան Հռոմեական կայսրություն[1][2] - մարտի 2, 1840(1840-03-02)[1][2][4][…], Բրեմեն, Գերմանական միություն[5][1]), գերմանացի աստղագետ, բժիշկ և ֆիզիկոս։
Սովորել է բժշկություն Գյոթինգենում։ Համալսարանի ավարտելուց հետո 1780 թվականից սկսել է բժշկական գործունեությունը Բրեմենում։ Իսկ գիշերները նվիրում էր աստղագիտական դիտարկումներին։
Հայտնաբերած աստերոիդները` 2 | |
---|---|
(2) Պալաս | 28 մարտ 1802 |
(4) Վեստա | 29 մարտ 1807 |
1802 թվականին Օլբերսը հայտնաբերեց (և անվանեց) Պալաս աստերոիդը, իսկ 1807-ին Վեստան, որի անունը տվել է Գաուսը Օլբերսի թույլտվությամբ։
1815 թվականի մարտի 6-ին Օլբերսը հայտնաբերեց նաև պարբերական գիսաստղ, որը նրա պատվին անվանվել է 13P/Օլբերսի։
Հենրիխ Օլբերսի պատվին են անվանվել Օլբերսի պարադոքսը։
Իր կողմից մշակված մաթեմատիկական մոդելի հաշվարկման արդյունքներով գտավ, որ Արեգակնային համակարգում պետք է լինի ևս մեկ մոլորակ` Ֆաետոնը։
Հետևյալ երկնային մարմինները անվանվել են նրա պատվին`
- (1002) Օլբերսիա աստերոիդը։
- Օլբերսի խառնարանները Լուսնի վրա։