Արարատ Ղարիբյան
հայ լեզվաբան / From Wikipedia, the free encyclopedia
Արարատ Սահակի Ղարիբյան (հունվարի 27, 1899(1899-01-27)[1][2], Դարղալու, Հայաստան[1][2] - մարտի 1, 1977(1977-03-01)[1][2], Երևան, Հայկական ԽՍՀ, ԽՍՀՄ[1][2]), հայ լեզվաբան, ՀԽՍՀ պետական մրցանակի դափնեկիր (1972), ՀԽՍՀ գիտության վաստակավոր գործիչ (1954), ՀԽՍՀ ԳԱ իսկական անդամ (1960)։
- Անվան այլ կիրառումների համար տե՛ս՝ Արարատ Ղարիբյան (այլ կիրառումներ)
- Վիքիպեդիայում կան հոդվածներ Ղարիբյան ազգանունով այլ մարդկանց մասին։
Արագ փաստեր Արարատ Ղարիբյան, Ծնվել է ...
Արարատ Ղարիբյան | |
---|---|
Ծնվել է | հունվարի 27, 1899(1899-01-27)[1][2] Դարղալու, Հայաստան[1][2] |
Մահացել է | մարտի 1, 1977(1977-03-01)[1][2] (78 տարեկան) Երևան, Հայկական ԽՍՀ, ԽՍՀՄ[1][2] |
Քաղաքացիություն | Ռուսական կայսրություն և ԽՍՀՄ |
Ազգություն | հայ |
Մասնագիտություն | լեզվաբան և համալսարանի դասախոս |
Հաստատություն(ներ) | Երևանի պետական համալսարան[1], Հայկական պետական մանկավարժական համալսարան[1], ՀՀ ԳԱԱ Հրաչյա Աճառյանի անվան լեզվի ինստիտուտ[1] և ՀՀ ԳԱԱ Հիմնարար գիտական գրադարան[1][2] |
Գործունեության ոլորտ | բանասիրություն |
Անդամակցություն | ՀՀ ԳԱԱ[1][2] |
Ալմա մատեր | Երևանի պետական համալսարան (1927)[1] |
Կոչում | պրոֆեսոր[1][2] և ակադեմիկոս[1][2] |
Գիտական աստիճան | բանասիրական գիտությունների դոկտոր[1] |
Տիրապետում է լեզուներին | հայերեն |
Պարգևներ |
Փակել