Հայկական գրատեսակներ
From Wikipedia, the free encyclopedia
Հայկական գրատեսակներ, հայկական գրերը ներկայացնող համակարգեր, որոնք միմյանցից տարբերվում են տառերի տեսքով, չափսով, կառուցվածքով, որոշ մասը` նաև կիրառությամբ։ Մաշտոցյան շրջանից մինչ 19-րդ դարի վերջը գոյություն է ունեցել հիմնական 4 հայկական գրատեսակ՝ երկաթագիր, բոլորագիր, նոտրագիր և շեղագիր՝ իրենց առանձին տարբերակներով[1]։
Որպես լրացուցիչ խմբեր նշում են նաև միջակագիրը, կոնդակագիրը, փառագիրը կամ զարգագիրը, վարազագիրը, նշանագիրը, դրամագիրը, որոնք հիմնականում իրենցից ներկայացնում են ոչ թե գրտեսակ, այլ խմբավորում ըստ տառաձևերի կիրառման հարթակների։ Սրանց անվանումները հիմնականում տրվել են միջին դարերում։ Նոր շրջանում գրատեսակների խմբավորման արդյունքում ստեղծվել են նոր անվանումներ ևս[2]։