ჰელსინკის შეთანხმება
From Wikipedia, the free encyclopedia
ჰელსინკის შეთანხმება — დოკუმენტი, რომელიც ხელმოწერილი იქნა ევროპაში უსაფრთხოებისა და თანამშრომლობის კონფერენციის მესამე ფაზის დასკვნით შეხვედრაზე, რომელიც გაიმართა ჰელსინკიში, ფინეთი, 1975 წლის 30 ივლისიდან 1 აგვისტომდე, ორწლიანი მოლაპარაკებების შემდეგ, რომელიც ცნობილია როგორც ჰელსინკის პროცესი.[1] ყველა მაშინდელმა ევროპულმა ქვეყანამ (გარდა ანდორასა და პრო-ჩინური ალბანეთისა), ისევე როგორც შეერთებულმა შტატებმა და კანადამ, სულ 35 მონაწილე სახელმწიფომ, ხელი მოაწერა საბოლოო აქტს, რათა გაეუმჯობესებინა ურთიერთობა აღმოსავლეთსა და დასავლეთს შორის. თუმცა, ჰელსინკის შეთანხმება არ იყო სავალდებულო, რადგან მათ არ გააჩნდათ ხელშეკრულების სტატუსი, რომლის რატიფიცირებაც პარლამენტების მიერ იქნებოდა. ზოგჯერ ტერმინი „ჰელსინკის პაქტი(ები)“ ასევე არაოფიციალურად გამოიყენებოდა.
ეს სტატია ან სექცია მანქანურადაა თარგმნილი და შეიცავს ენობრივ ხარვეზებს. |
ჰელსინკის შეთანხმება | |
---|---|
ჰელსინკი პაქტი | |
ხელი მოეწერა | 30 ივლისი — 1 აგვისტო |
ხელი მოაწერეს | ჰელმუტ შმიტდი ერიხ ჰონეკერი ჯერალდ ფორდი ბრუნო კრაისკი ლეო ტინდემანსი ტოდორ ჟივკოვი პიერ ტრიუდო მაკარიოს III ანკერ იერგენსენი კარლოს არიას ნავარო ურჰო კეკონენი ვალერი ჟისკარ-დ’ესტენი ჰაროლდ ვილსონი კონსტანტინოს კარამანლისი იანოშ კადარი ლიამ კოსგრეივი გეირ ჰალგრიმსონი ალდო მორო ლიხტენშტეინი ვალტერ კიბერი გასტონ თორნი დომ მინტოფი ანდრე სენტ-მლე ტრიგვე ბრატელი ჯონ დენ უილი ედვარდ გირეკი ფრანსისკო და კოსტა გომესი ნიკოლაე ჩაუშესკო ჯან ლუიჯი ბერტი აგოსტინო კაზაროლი გუსტავ ჰუსაკი სულეიმან დემირელი ლეონიდ ბრეჟნევი იოსიპ ბროზ ტიტო |
მხარეები | აღმოსავლეთი და დასავლეთი |