Пунски војни
From Wikipedia, the free encyclopedia
Пунските војни биле војни помеѓу Римската Република и Картагина водени помеѓу 264. и 146.г.п.н.е.[1] Тие се познати како Пунски војни според латинското име (punici, poenici) за предците на картагинците - феникијците.
Главната причина за војните бил судирот на интересите помеѓу Картагинското царство и Римската Република која била во подем. На почетокот на првата војна, градот-држава Картагина била доминантна сила во западното Средоземје со големо поморско царство кое се протегало по брегот на Пиринејскиот Полуостров, островите во Средоземното Море и во северна Африка од Египет до Атлантскиот Океан. Во меѓувреме, Рим завладеал со целиот Апенински Полуостров и тежнеел да се прошири понатаму.
Со крајот на третата војна, по повеќе од 100 години војување и смртта на стотици илјади војници на обете страни, Рим го освоил Картагинското царство и го уништил градот до темел. Во истиот период, Рим водел војни напоредно и со Илирија, Македонија и Сирија, кои исто така завршиле со победа. Со тоа Рим станал доминантна сила во тогашниот познат свет.