Четворица полицајци
From Wikipedia, the free encyclopedia
Терминот „Четворица полицајци“ се однесува на повоен совет составен од големата четворка што американскиот претседател Френклин Д. Рузвелт го предложил како гарант за мирот во светот. Членовите на големата четворка, наречени Четири сили за време на Втората светска војна, биле четирите најголеми сојузници на Втората светска војна: Велика Британија, САД, Советскиот Сојуз и Кина. Обединетите нации замислени од Рузвелт се состоеле од три гранки: извршна власт составена од големата четворка, извршна гранка составена од истите четири големи сили кои дејствуваат како четворица полицајци или четворица шерифи и меѓународно собрание што ги претставува нациите членки на ООН.[1]
Четворицата полицајци би биле одговорни за одржување на редот во нивните сфери на влијание: Британија во нејзината империја и во Западна Европа; Советскиот Сојуз во Источна Европа и централното евроазиско копно; Кина во Источна Азија и Западен Пацифик; и САД во западната полутопка. Како превентивна мерка против нови војни, сите други земји освен Четворицата полицајци требало да се разоружаат. Само на четворицата полицајци би им било дозволено да поседуваат оружје помоќно од пушка.[2]
Како компромис со интернационалистичките критичари, Големата четворка станале постојани членки на Советот за безбедност на Обединетите нации, со значително помалку моќ отколку што беше предвидено во предлогот „Четворица полицајци“.[2] Кога Обединетите нации биле официјално основани подоцна 1945 година, Франција во догледно време била додадена како петти член на советот во тоа време[3] поради инсистирање на Черчил.