കണാദൻ
From Wikipedia, the free encyclopedia
കണാദ(Sanskrit: कणाद) പുരാതന ഭാരതത്തിലെ തത്ത്വചിന്തകനും പണ്ഡിതനുമായിരുന്നു. ഇദ്ദേഹമാണ് വൈശേഷികം എന്ന ദർശനത്തിന്റെ ഉപജ്ഞാതാവ് . [1][2]
ഹൈന്ദവദർശനം |
![]() |
ബ്രഹ്മം · ഓം |
ദർശനധാരകൾ
സാംഖ്യം · യോഗം |
ദാർശനികർ
പ്രാചീന കാലഘട്ടം രാമകൃഷ്ണ പരമഹംസർ · സ്വാമി വിവേകാനന്ദൻ രമണ മഹർഷി · ശ്രീനാരായണഗുരു ചട്ടമ്പിസ്വാമികൾ · ശുഭാനന്ദഗുരു അരബിന്ദോ · തപോവനസ്വാമി സ്വാമി ചിന്മയാനന്ദ |
അദ്ദേഹം BCE രണ്ടാം ശതകത്തിലോ [3] BCE ആറാം ശതകത്തിലോ [4][5] ഇന്നത്തെ ഗുജറാത്തിനു സമീപത്തുള്ള ദ്വാരകയിൽ ജീവിച്ചിരുന്നതായി അനുമാനിക്കുന്നു.
രൂപരഹിതമായ സൂക്ഷ്മകണങ്ങൾ ചെർന്നാണ് എല്ലാ പദാർത്ഥങ്ങളും രൂപപ്പെടുന്നതെന്ന് കണാദൻ വാദിച്ചു. കണം (പരമാണു) ആണ് പ്രപഞ്ചത്തിന്റെ മൂലകാരണം എന്ന് ആദ്യമായി വാദിച്ച ദാർശനികനാണ് ഇദ്ദേഹം.[6] ഏത് രാസമാറ്റത്തിനും അടിസ്ഥാനം താപമാണെന്ന് അദ്ദേഹം വാദിച്ചു. ചൂടാക്കുമ്പോൾ പരമാണുവിന്റെ സ്വഭാവം മാറുന്നതായും കണാദൻ അഭിപ്രായപ്പെട്ടു. വൈശേഷികദർശനമെന്ന തത്ത്വചിന്തയുടെ ഉപജ്ഞാതാവ് കണാദനാണ്. പ്രാചീന ഭാരതീയ ദർശനങ്ങളിലെ പ്രധാനമായ ഒന്നാണിത്.