രഞ്ജിത് സിങ്
From Wikipedia, the free encyclopedia
സിഖ് സാമ്രാജ്യത്തിലെ ആദ്യത്തെ രാജാവാണ് മഹാരാജ രഞ്ജിത് സിങ് (പഞ്ചാബി: ਮਹਾਰਾਜਾ ਰਣਜੀਤ ਸਿੰਘ) (ജനനം 1780 നവംബർ 13[1]) (ഭരണം 1799-1839 ജൂൺ 20). ഗുജ്രൻവാലയിലെ ഒരു ചെറിയ സിഖ് സമൂഹത്തിന്റെ നേതാവായിരുന്ന രഞ്ജിത് സിങ്, 1799-ൽ ദുറാനി അഫ്ഗാൻ സാമ്രാജ്യത്തിന്റെ പ്രതിനിധിയായി ലാഹോറിൽ ഭരണത്തിലവരോധിക്കപ്പെട്ടു. ദുറാനികളുടെ ശക്തിക്ഷയം മുതലെടുത്ത രഞ്ജിത് സിങ്, സിന്ധുവിനും സത്ലുജിനും മദ്ധ്യേയുള്ള വടക്കൻ പഞ്ചാബ്, കശ്മീർ, മുൾത്താൻ, ദേരാജാത്, പെഷവാർ താഴ്വര തുടങ്ങിയവയയിടങ്ങളിലെല്ലാം സമ്പൂർണ്ണ ആധിപത്യം സ്ഥാപിച്ചു.[2] തന്റെ നാലുപതിറ്റാണ്ട് ഭരണകാലത്ത് സാമ്രാജ്യത്തെ 5 ലക്ഷം ചതുരശ്രകിലോമീറ്റർ വിസ്തൃതിയിലെത്തിക്കാൻ രഞ്ജിത്തിനായി.[3]
രഞ്ജിത് സിങ് | |
---|---|
പഞ്ചാബിന്റെ മഹാരാജാവ് | |
ഭരണകാലം | 1801 ഏപ്രിൽ 12 – 1839 ജൂൺ 27 |
സ്ഥാനാരോഹണം | 1801 ഏപ്രിൽ 12 |
പൂർണ്ണനാമം | രഞ്ജിത് സിങ് |
പഞ്ചാബി | ਮਹਾਰਾਜਾ ਰਣਜੀਤ ਸਿੰਘ |
പദവികൾ | ഷേർ-ഇ-പഞ്ചാബ് (പഞ്ചാബ് സിംഹം) ലാഹോറിന്റെ മഹാരാജാവ് സർക്കാർ ഖൽസാജി (രാജ്യനായകൻ) |
ജനനം | 1780 നവംബർ 13[1] |
ജന്മസ്ഥലം | ഗുജ്രൻവാല |
മരണം | 1839 ജൂൺ 20 |
പിൻഗാമി | ഖഡക് സിങ് |
പിതാവ് | മഹാ സിങ് |
മാതാവ് | രാജ് കൗർ |
അഫ്ഗാനികളുടെ ഭീഷണിയെ ചെറുക്കുന്നതിന് രഞ്ജിത്, ഇന്ത്യയിലെ ബ്രിട്ടീഷുകാരുമായി ചങ്ങാത്തം സ്ഥാപിച്ചിരുന്നു. രഞ്ജിത്തിന്റെ കാലശേഷം കഴിവുറ്റ ഒരു ഭരണാധികാരിയില്ലാത്തതിനാൽ പത്തൊമ്പതാം നൂറ്റാണ്ടിന്റെ മദ്ധ്യത്തിൽ സാമ്രാജ്യം ബ്രിട്ടീഷുകാരുടെ ആധിപത്യത്തിലായി.