Keramik
From Wikipedia, the free encyclopedia
De Begreep Keramik, ok keramisch Massen, betekent in de Fackspraak en Völtall vun anorgaansch nichmetallisch Warkstoffen, de groff in de Typen Irdengoot, Steengoot, Steentüüch, Porzellan un Sonnermassen ünnerdeelt wurrn können (kiek ok Klassifikatschoon vun keramisch Massen). Allgemeen deent Keramik ok as Böverbegreep för de formt un brennt Produkte, de as Gebruuks- un Ziergegenstände, Baudeelen oder Warktüüch bruukt wurrn. Buterdem können de Herstellungstechnik, dat Handwark (bzw. Kunsthandwark) un de keramisch Produktschoon dormit meent ween.[1]
Dat Woort Keramik stammt ut dat Oltgreeksch: keramos (κέραμος) un weer de Beteeken för Tonminerale un de dorut dör Brennen herstellt formbeständigen Ertüügnisse.
Man ünnerscheed ünner annern Tonkeramik un Glaskeramik. In de Gegenwart speelt de technische Keramik en bedüüdend Rull, to de ok de Verbundkeramik tellt. In kulturhistorischen un archäologischen Studien wurrd vör allen nah den Gebruuk in den Olldag ünnerscheed: Gefäßkeramik (Dischgeschirr, Drinkgeschirr, Kaakschirr, Sonnerformen), Baukeramik (Daaktichel, Backsteenen, Boddenfliesen un Wandfliesen), Avenkeramik (Avenkacheln, Kachelavenfööt, Afdeckplaaten) un Sanitärkeramik (Waschbecken, WC-Schüsseln, Baadwannen).