Albanus Psalter
Romaanse verluchte handschrift gebedenboek met de psalmen / Uit Wikipedia, de vrije encyclopedia
Het Albanus Psalter (St Albans Psalter in de literatuur) ook Albani Psalter[2] of Psalter van Christina van Markyate[3] genoemd is een verlucht handschrift gemaakt in de twaalfde eeuw in de abdij van Sint-Albanus in Hertfordshire in Engeland. Het is een van de psalters die werden gemaakt in de abdij en qua vorm is het een psalter voor de privé-devotie, dus geen psalter voor gebruik in het klooster bij de officies.[4]
Het manuscript is eigendom van de parochie "Zum Heiligen Kreuz" in Hildesheim[5] en wordt daar bewaard in de Dombibliothek van Hildesheim. Een los blad van het manuscript wordt bewaard in het Schnütgen Museum in Keulen.[6]
Het handschrift wordt algemeen erkend als een van de belangrijkste boeken die zijn overgeleverd uit de romaanse periode in Engeland.[7] Het manuscript werd bijzonder rijkelijk verlucht en bevat onder meer een cyclus van veertig volbladminiaturen met illustraties van het Nieuwe Testament voor het eigenlijke psalter. Het psalmboek zelf bevat nog meer dan 200 gehistorieerde initialen. Daarnaast bevat het handschrift de waarschijnlijk oudste versie van het Alexiuslied[8] in het vernaculair. Het Alexiuslied is een van de eerste grote werken die geschreven werden in de Langues d'Oïl. Volgens Michel Zinc de specialist van de literatuur van de Franse Middeleeuwen, was er in dat taalgebied voordien nooit een zo groot werk, met een perfect uitgewerkte versvorm ontstaan.[9] Daarnaast is het psalter ook bijzonder omwille van de historische context. Het is een van de weinige boeken uit die periode waarvan we van de opdrachtgever en de bestemmeling over een eigentijdse biografie beschikken.