Gecoördineerde Regionale Incidentbestrijdingsprocedure
Nederland / Uit Wikipedia, de vrije encyclopedia
Gecoördineerde Regionale Incidentbestrijdingsprocedure (GRIP) is de werkwijze waarmee Nederlandse hulpverleningsdiensten bepalen hoe hun werk bij incidenten gecoördineerd moet worden.[1] In deze procedure is de centrale gedachte dat grotere incidenten meer onderlinge coördinatie vereisen. Omdat er meer middelen en bestuurslagen betrokken (kunnen) raken, moet er multidisciplinair afgestemd worden over de incidentbestrijding.
De GRIP-regeling vindt zijn oorsprong in de regio Rotterdam-Rijnmond, maar wordt tegenwoordig landelijk toegepast. Met de komst van GRIP kwamen er landelijke richtlijnen voor opschaling. Daarmee was er meer uniformiteit in de opschaling van incident- en rampenbestrijding bij de brandweer, politie, Geneeskundige Hulpverleningsorganisatie in de Regio (GHOR), de gemeenten en andere betrokken organisaties zoals defensie, waterschappen, Rijkswaterstaat, het Rode Kruis en ProRail. De procedures regelen opschaling op operationeel niveau rondom de plaats van het incident en daarnaast op bestuurlijk niveau van betrokken gemeentes en waar nodig zelfs landelijk.
Er is evenwel kritiek op de GRIP-regeling. Hoewel er met GRIP landelijke richtlijnen zijn voor het opschalen, wordt hier nog altijd invulling aan gegeven door de veiligheidsregio's. Omdat elke veiligheidsregio de eigen opschaling (weliswaar aan de hand van GRIP) bepaalt, kan het bij incidenten die de grens tussen veiligheidsregio's overschrijdt voorkomen dat beide veiligheidsregio's verschillend zijn opgeschaald.[2]