Geschiedenis van de Belgische spoorwegen
Uit Wikipedia, de vrije encyclopedia
De geschiedenis van de Belgische spoorwegen begint met de definitieve politieke beslissing in 1834 die ervoor zorgde dat een jaar later voor de eerste maal een trein reed op Belgisch grondgebied - alsook voor de eerste maal op het Europese vasteland. De aanleg van spoorwegen was destijds een politiek en economisch risico, maar groeide uit tot een van de grootste succesverhalen in de Belgische Industriële Geschiedenis. Vandaag bezit België een spoorwegnet van 3500 kilometer dat tot een van de dichtste ter wereld behoort.
De spoorweg had een belangrijke plaats in de ontwikkeling van België in de 19de en 20ste eeuw. Het belang ervan gaat verder dan mobiliteit; de 'ijzeren weg' beïnvloedde de economie, de demografie, het sociale en culturele leven. Het landschap onderging een complete metamorfose. Plattelandsgebieden en afgelegen steden traden uit hun isolatie. De toegenomen mobiliteit zorgde voor een eengemaakte standaardtijd en liet dialecten in de richting van een standaardtaal evolueren.[1] Er ontstond een nieuwe woordenschat en een mentaliteit van nauwgezetheid en stiptheid. Nieuwe vormen van toerisme zoals het kusttoerisme kwamen op en de oorlogsvoering veranderde: tijdens de Amerikaanse burgeroorlog en de Frans-Duitse oorlog was de spoorweg belangrijker dan de verouderde fortificaties.