Industriële organisatie
Uit Wikipedia, de vrije encyclopedia
Industriële organisatie of industriële economie is de tak van de economische wetenschappen die het strategische gedrag van ondernemingen, de structuur van markten en hun wisselwerkingen bestudeert. Het woord "industrie" moet worden opgevat in ruime zin[1], dus met inbegrip van de primaire en tertiaire sector.
Industriële organisatie vertrekt van het model van volmaakte mededinging en voegt daaraan elementen toe uit de reële wereld, zoals beperkte informatie, transactiekosten, de kost van een prijsaanpassing, overheidsoptreden en belemmeringen voor de toetreding van nieuwe marktdeelnemers. Ze bestudeert hoe ondernemingen georganiseerd zijn en met elkaar wedijveren. Een nauwkeuriger benaming is "de economie van onvolmaakte mededinging."
De ontwikkeling van de industriële organisatie als afzonderlijk onderzoeksdomein is veel verschuldigd aan Edward Chamberlin, Edward S. Mason en Joe S. Bain.
Er bestaan twee hoofdbenaderingen van de studie van industriële organisatie: de eerste is vooral beschrijvend, en verschaft een overzicht. De tweede is de theorie der prijsvorming en gebruikt micro-economische modellen om het gedrag van ondernemingen en de structuur van markten te verklaren.