Jus sanguinis
Uit Wikipedia, de vrije encyclopedia
Jus sanguinis (ook ius sanguinis of Jure sanguinis) is een Latijnse uitdrukking die "het recht van het bloed" betekent. Hiermee wordt een rechtsprincipe aangeduid op grond waarvan men aan het 'bloed' (d.w.z. afstamming) aanspraken ontleent op een bepaalde nationaliteit, die van een ouder of voorouder. Het begrip is van belang in het vreemdelingenrecht.[1] Het Nederlanderschap wordt in beperkte mate door het Jus sanguinis verkregen; Nederlanderschap van een grootouder betekent niet dat men de Nederlandse nationaliteit bezit. In het Duitse recht hebben afstammelingen van Duitsers recht op de Duitse nationaliteit.
Het andere veelvoorkomende principe van het verkrijgen van nationaliteit is het jus soli ("recht van de grond"), dat wil zeggen dat de nationaliteit bepaald wordt door de plaats van geboorte.