Noot (juridisch)
rechtsgeleerd commentaar onder de tekst van een vonnis, arrest of uitspraak / Uit Wikipedia, de vrije encyclopedia
Een noot of annotatie is in juridische zin een rechtsgeleerd commentaar op de inhoud van een vonnis, arrest of uitspraak van een rechter of rechterlijk college, geplaatst bij die uitspraak in een juridisch tijdschrift.
Het commentaar wordt verzorgd door een onafhankelijke specialist, annotator genoemd, gewoonlijk een advocaat, notaris, fiscalist, wetenschappelijk medewerker of hoogleraar die haar of zijn sporen in de rechtswetenschap of rechtspraktijk heeft verdiend. In een noot hoort in de eerste plaats duidelijk te worden gemaakt wat de uitspraak zo bijzonder maakt dat deze een annotatie verdient.[1] De uitspraak wordt vaak in en breder kader geplaatst, er worden vergelijkbare of afwijkende uitspraken bij gehaald, de juridische grondslagen worden uitgelegd en er wordt een eigen juridische zienswijze op de uitspraak gegeven of op de juridische puzzel die partijen tot onenigheid bracht. Het kan zijn dat de annotator het om bepaalde juridische redenen (op onderdelen) niet eens is met de uitspraak, of met de manier waarop men daartoe is gekomen. Dat betekent niet zonder meer dat de annotator de uitspraak onjuist vindt, rechtspraak is vaak letterlijk wikken en wegen en knopen doorhakken, waarbij het recht niet zelden meerdere mogelijkheden biedt.[1]
In Nederland zijn enkele bekende tijdschriften waar belangwekkende jurisprudentie en noten worden gepubliceerd de Nederlandse Jurisprudentie (NJ), AB Rechtspraak Bestuursrecht, Jurisprudentie Abreidsrecht (JAR), de Parktijkgids en het Nederlands Tijdschrift voor Fiscaal Recht. Ars Aequi (AA), een tijdschrift hoofdzakelijk gericht op rechtenstudenten, heeft ook een annotatierubriek die door de rechtspraktijk veel wordt gelezen.