Obersturmführer
Uit Wikipedia, de vrije encyclopedia
Obersturmführer was een paramilitaire rang in de nazi-partij, die gebruikt werd door verscheidene naziorganisaties zoals de SA, SS, NSKK en de NSFK.
Vertaald betekent het „hogere-aanvals- (of storm)-leider”,[1] de rang van een Obersturmführer werd voor het eerst gecreëerd in 1932 als resultaat van een vergroting van de Sturmabteilung (SA) en de noodzaak voor een aanvullende rang in het officierskorps. Obersturmführer werd tegelijk ook een SS-rang.[2]
Een SA-Obersturmführer was een typische lagere compagniecommandant die bevel voerde over 50 tot 100 manschappen. Binnen de SS droeg de rang van Obersturmführer een wijd scala van beroepen van stafmedewerker, Gestapo-officier, concentratiekampopzichter en Waffen-SS-pelotonscommandant.
Binnen de SS en SA werd de rang van Obersturmführer beschouwd als het equivalent van een Oberleutnant in de Duitse Wehrmacht.[3]
De insignes voor een Obersturmführer waren een zwart vierkant met drie zilveren ruiten diagonaal en een zilveren streep verticaal gecentreerd. De rang was hoger dan een Untersturmführer (of een Sturmführer[1] in de SA) en lager dan de rang Hauptsturmführer.[3]