Verdrag van Parijs (mei 1796)
1796 / Uit Wikipedia, de vrije encyclopedia
Het Verdrag van Parijs, ook wel Vrede van Parijs genoemd, was een vredesverdrag op 15 mei 1796 tussen revolutionair Frankrijk en het door generaal Napoleon Bonaparte verslagen Italiaanse koninkrijk Piëmont-Sardinië. Het verdrag volgde op de Wapenstilstand van Cherasco van 28 april 1796.
In 1792 voegde Piëmont-Sardinië zich bij de Eerste Coalitie tegen Frankrijk, nadat de Fransen de Piëmonts-Sardijnse regio Savoye hadden bezet en geannexeerd. Franse troepen onder bevel van Napoleon versloegen het Piëmonts-Sardijnse leger in de Slag bij Montenotte (12 april 1796) en de Slag bij Mondovì (21 april 1796). Hierdoor zag koning Victor Amadeus III van Sardinië geen andere keuze dan een vernederende vrede met de Fransen te sluiten.
Op 28 april 1796 tekende Piëmont-Sardinië een wapenstilstand met Napoleon in zijn hoofdkwartier, het Palazzo Salmatoris in Cherasco[1], gevolgd door een definitief vredesverdrag met Frankrijk in Parijs op 15 mei. Hierbij erkende koning Victor Amadeus III de Franse republiek en gaf de Franse legers vrije doorgang over zijn grondgebied. Ook stond hij Savoye en Nice af aan Frankrijk. Verder moest Victor Amadeus III zijn troepenmacht reduceren.