Akwamaryn
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Akwamaryn (łac. aqua marina „woda morska”) – minerał; błękitny lub niebieskozielony (w zależności od ilości domieszek związków żelaza) kamień szlachetny, będący przezroczystą odmianą berylu[1].
Szybkie fakty Skład chemiczny, Twardość w skali Mohsa ...
Właściwości chemiczne i fizyczne | |||
Skład chemiczny |
Be3Al2Si6O18 | ||
---|---|---|---|
Twardość w skali Mohsa |
7,5–8 | ||
Przełam |
muszlowy, często nierówny; kruchy | ||
Łupliwość |
niewyraźna | ||
Układ krystalograficzny |
heksagonalny | ||
Gęstość minerału |
2,68–2,8 g/cm³ | ||
Właściwości optyczne | |||
Barwa |
niebieskozielony, ciemnozielony, ciemnoniebieski (barwa zależy od obecności jonów żelaza dwuwartościowego) | ||
Rysa |
biała | ||
Połysk |
szklisty | ||
| |||
|
Zamknij
Nazwę akwamaryn wprowadził w 1609 Anselmus de Boodt w swoim dziele Gemmarum et Lapidum Historiia[2].