Anatolij Bogdanow (strzelec)
radziecki strzelec sportowy / Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Anatolij Iwanowicz Bogdanow (ros. Анатолий Иванович Богданов; ur. 1 stycznia 1931 w Leningradzie, zm. 30 września 2001 w Moskwie[1]) – radziecki strzelec sportowy. Dwukrotny złoty medalista olimpijski, wielokrotny mistrz świata i Europy, rekordzista świata. Reprezentował m.in. klub CSKA Moskwa[2].
Data i miejsce urodzenia |
1 stycznia 1931 | ||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Data i miejsce śmierci |
30 września 2001 | ||||||||||||
Dorobek medalowy | |||||||||||||
| |||||||||||||
Odznaczenia | |||||||||||||
Ukończył Szkołę Wojskową w Jarosławiu oraz Wojskową Akademię Polityczną imienia W. Lenina w Moskwie w 1963 (fakultet filozoficzny). Był wykładowcą w Wyższej Szkole Dowodzenia Wojskowego w Moskwie, a także w Wojskowej Akademii Chemicznej imienia S. Tymoszenki[2].
Specjalizował się w strzelaniu w trzech postawach (karabin małokalibrowy i dowolny). Brał udział w dwóch igrzyskach (IO 52, IO 56), na obu zdobywał złote medale. W 1952 triumfował na dystansie 300 metrów, cztery lata później był pierwszy na dystansie 50 metrów (w obydwu ustanawiał rekordy olimpijskie). Na podium mistrzostw świata stawał tylko w Caracas w 1954; wraz z Wasilijem Borisowem zdobył 13 medali (pod tym względem byli oni najlepszymi zawodnikami tamtych zawodów)[3]. Był również 11-krotnym mistrzem Europy i 17-krotnym mistrzem kraju (ponadto ma w dorobku 12 srebrnych i 5 brązowych medali mistrzostw ZSRR)[2]. Na mistrzostwach świata i Europy ustanowił siedem indywidualnych rekordów świata (brak danych o rekordach drużynowych)[4]. Po zakończeniu kariery był trenerem kadry radzieckiej w łucznictwie[5].
Zasłużony Mistrz Sportu ZSRR (1952). Za swoje wybitne osiągnięcia sportowe został odznaczony Orderem Lenina (1957). Autor dwóch książek poświęconych tematyce strzeleckiej (obie wydane w 1971 roku). Zmarł w 2001 roku, pochowany na Cmentarzu Daniłowskim w Moskwie[2].