Barbara McClintock
amerykańska genetyczka, noblistka / Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Drogi AI, mówmy krótko, odpowiadając po prostu na te kluczowe pytania:
Czy możesz wymienić najważniejsze fakty i statystyki dotyczące Barbara McClintock?
Podsumuj ten artykuł dla 10-latka
Barbara McClintock (ur. 16 czerwca 1902 w Hartford w stanie Connecticut, zm. 2 września 1992 w Huntington w stanie Nowy Jork) – amerykańska genetyczka, w 1983 odznaczona za odkrycie transpozonów Nagrodą Nobla z dziedziny fizjologii i medycyny. W 1927 roku otrzymała tytuł doktora botaniki na Uniwersytecie Cornella. Tam rozpoczęła się jej kariera liderki w rozwoju cytogenetyki kukurydzy, głównym obszarze jej badań przez resztę życia. Począwszy od późnych lat 20., McClintock prowadziła badania nad chromosomami i zmianami zachodzącymi w nich podczas rozmnażania u kukurydzy. Rozwinęła technikę do wizualizacji chromosomów kukurydzy i używała analizy mikroskopowej do dowiedzenia wielu fundamentalnych idei genetyki. Jedną z nich było pojęcie rekombinacji genetycznej zachodzącej przez crossing-over podczas mejozy – mechanizmu, poprzez który chromosomy wymieniają informację. Stworzyła pierwszą genetyczną mapę kukurydzy, wiążąc rejony chromosomów z cechami fizycznymi organizmów. Dowiodła roli telomeru i centromeru, regionów chromosomu istotnych w zachowaniu informacji genetycznej. Była uważana za jedną z najlepszych w swojej dziedzinie, odznaczana prestiżowymi stypendiami, a w 1944 wybrano ją jako członka National Academy of Sciences.
Barbara McClintock (1947) | |||
Państwo działania | |||
---|---|---|---|
Data i miejsce urodzenia |
16 czerwca 1902 | ||
Data i miejsce śmierci |
2 września 1992 | ||
Specjalność: genetyka | |||
Alma Mater | |||
Odznaczenia | |||
Nagrody | |||
Nagroda Nobla w dziedzinie fizjologii lub medycyny | |||
|
Podczas lat 40. i 50. McClintock odkryła zjawisko transpozycji i użyła go by udowodnić, że geny są odpowiedzialne za włączanie i wyłączanie cech fizycznych. Rozwinęła teorie wyjaśniające supresję i ekspresję informacji genetycznej pomiędzy kolejnymi pokoleniami kukurydzy. Z powodu sceptycyzmu wobec jej prac oraz idących za nim konsekwencji, w 1953 przestała publikować uzyskane dane.
W późniejszym okresie prowadziła intensywne badania nad cytogenetyką i etnobotaniką gatunków kukurydzy z Ameryki Południowej. Jej prace doczekały się dobrego zrozumienia dopiero w latach 60. i 70. Wtedy to inni naukowcy potwierdzili mechanizmy zmian genetycznych i regulacji genetycznej, których McClintock dowodziła w swoich badaniach nad kukurydzą w latach 40. i 50. Za tym poszły nagrody i uznanie jej zasług, w tym Nagroda Nobla w dziedzinie fizjologii i medycyny, przyznana w 1983 roku za odkrycie transpozycji genów. Jest jedyną kobietą, która otrzymała niewspółdzieloną Nagrodę Nobla w tej kategorii[1].