Blemiowie (plemię)
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Blemiowie lub Blemmjowie (łac. Blemmyae) byli jednym z nomadycznych plemion nubijskich. Pojawiają się na kartach prac historyków rzymskich z okresu późnego imperium. Od końca I wieku napadali na rzymski Egipt. Pierwotnie zamieszkiwali górzyste tereny w pobliżu Pustyni Arabskiej[1], ale w wyniku podbojów w różnych okresach przez dłuższy czas kontrolowali część Górnej i Dolnej Nubii oraz Górny Egipt. Kilkukrotnie rozciągali też swoje panowanie na Dolny Egipt, ale nie były to trwałe zdobycze, jedynie krótkotrwałe okupacje[2]. Są uznawani za przodków współczesnego ludu Bedża[3][4]. Przez ich tereny przechodził szlak handlowy łączący Egipt z wnętrzem Afryki. Handlowano tu wieloma egzotycznymi dobrami, takimi jak kość słoniowa, heban, mirra czy skóry lwów, żyraf i małp[2].
Mianem Blemmjów określa się fikcyjną rasę bezgłowych potworów, opisywaną przez Pliniusza. Ich twarze miały znajdować się na klatce piersiowej[5].