Brama Orawska
przełęcz w Tatrach / Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Brama Orawska (słow. sedlo Tichá) – położona na wysokości 950 m szeroka przełęcz oddzielająca Orawicko-Witowskie Wierchy (Przysłop Witowski 1164 m) od Tatr Zachodnich (Siwiańskie Turnie 1065 m). Najniższy punkt znajduje się w lesie, ok. 100 m na północ od polany Molkówka i ok. 300 m na wschód od granicy polsko-słowackiej (po polskiej stronie)[1]. Przez Bramę Orawską przebiega też Wielki Europejski Dział Wodny pomiędzy zlewniami Morza Czarnego i Bałtyku. Cieki spływające na zachód, do Doliny Cichej Orawskiej znajdują się w zlewni Morza Czarnego, potoki spływające na wschód, do Kotliny Kościeliskiej są w zlewni Bałtyku. Dolina Cicha i Kotlina Kościeliska wchodzą w skład Rowu Podtatrzańskiego, Brama Orawska i biegnący nią dział wodny oddzielają je od siebie[2].
Państwo | |
---|---|
Wysokość |
950 m n.p.m. |
Pasmo | |
Sąsiednie szczyty | |
49°16′53,0″N 19°49′31,3″E |
Obszar Bramy Orawskiej i polany Molkówka to jedno z niewielu w Polsce miejsc, gdzie ze źródeł znajdujących się po polskiej stronie wody spływają na Słowację. Granica państwowa nie pokrywa się tutaj z działem wodnym, co skutkuje również tym, że górny skrawek Doliny Cichej znajduje się na obszarze Polski, podczas gdy niemal cała ta dolina znajduje się na Słowacji[3].
Brama Orawska znajduje się poza obszarem Tatrzańskiego Parku Narodowego. Nie prowadzą do niej znakowane szlaki turystyczne, można tutaj jednak dojść drogami gruntowymi z Witowa[4]. Dawniej polscy turyści z Zakopanego przez polanę Molkówka i dobrą drogą prowadzącą dnem Doliny Cichej wędrowali do Orawic i na Osobitą, zarówno pieszo, jak i furmankami. Po II wojnie światowej granica państwowa uniemożliwiła to[5].