Loading AI tools
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Bus rapid transit (BRT, pol. szybki transport autobusowy lub szybka komunikacja autobusowa[1] ) – najmłodszy system drogowego transportu publicznego, w którego skład wchodzą autobusy (zwykle przegubowe i dwuprzegubowe), wraz z infrastrukturą dla nich przeznaczoną (m.in. wydzielone dla BRT pasy ruchu, odpowiednio dostosowane stacje autobusowe, komputerowo wspomagany system sterowania ruchem, system informacji pasażerskiej). Spotykana jest też nazwa metrobus[1] . BRT najlepiej sprawdza się na prostych odcinkach mocno zurbanizowanego terenu[1] . Z powodu małych wymagań infrastrukturalnych koszt budowy BRT jest około czterech razy niższy niż budowa systemu tramwajowego[1] i aż dziesięciokrotnie mniejszy od budowy metra[1] .
Systemy BRT pozwalają na eliminację lub zminimalizowanie problemów charakterystycznych dla typowego transportu autobusowego, wynikających głównie z nadmiernego natężenia ruchu, w stopniu zbliżonym do rozwiązań alternatywnych (szybki tramwaj, metro, szybka kolej miejska), przy kilkakrotnie niższych kosztach wdrożenia[1] . Może ona być podstawą transportu w mieście liczącym ponad 150 tysięcy mieszkańców i nieposiadającym sieci szynowej (polskim przykładem może być Radom lub Bielsko-Biała)[1] albo dodatkiem do szybkiej kolei miejskiej[1] .
Pierwszy system BRT powstał w 1974 roku w Kurytybie (w Brazylii). Od tego czasu BRT znalazł zastosowanie (w różnym stopniu) w ponad stu miastach świata, szczególną popularność zdobywając w Ameryce Łacińskiej[2] i Azji. W Polsce możliwość wprowadzenia go rozważa Kraków i Warszawa[1] . W roku 2017 na świecie istniało około 190 systemów BRT, między innymi w Kurytybie (6 linii metrobusowych), Stambule (Turcja) i Brisbane (Australia; 1998–2014)[1] .
Na system BRT składają się przede wszystkim wielkopojemne autobusy (jedno- lub dwuprzegubowe), wyznaczone korytarze autobusowe (pasy ruchu w pełni odgrodzone od jezdni)[1] , priorytet sygnalizacji świetlnej na skrzyżowaniach[1] , bramki kasujące zamiast kasowników w pojazdach oraz wysokie perony[1] .
Do zalet BRT niewątpliwie należy cena wprowadzenia systemu (znacznie niższa niż sieć tramwajowa i metro). Korytarze autobusowe są łatwiejsze do wyznaczenia i zbudowania (i mogą z nich korzystać także pojazdy uprzywilejowane)[1] . Autobusy amortyzują się dwa lub trzy razy szybciej niż pojazdy wykorzystywane w metrze i sieci tramwajowej[1] .
Spośród wad wymienić należy aspekt ekologiczny. Autobusy emitują bardzo wiele szkodliwych substancji, co przy dużej częstotliwości kursów może negatywnie oddziaływać na środowisko[1] . Kolejnym minusem metrobusów (oraz autobusów ogólnie) jest mniejsza chęć przesiadania się do nich kierowców z samochodów prywatnych[1] . Kolejną wadą jest pojemność pojazdów (dopuszczona minimalna powierzchnia przypadająca na jednego pasażera jest różna – na przykład 25-metrowy autobus w Chinach może zabrać 300 pasażerów, ale w Szwajcarii już tylko 128).
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.