Cerkiew Zaśnięcia Najświętszej Maryi Panny w Uhrusku
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Cerkiew Zaśnięcia Przenajświętszej Bogurodzicy, także spotykany zapis Zaśnięcia Matki Bożej[1] – prawosławna cerkiew filialna w Uhrusku. Należy do parafii Narodzenia Przenajświętszej Bogurodzicy we Włodawie, w dekanacie Chełm diecezji lubelsko-chełmskiej Polskiego Autokefalicznego Kościoła Prawosławnego. Usytuowana na obrzeżach wsi[1], na niskim i płaskim wzniesieniu, na którym w średniowieczu znajdował się gród założony przez Daniela Halickiego[2].
A/133/39 z dnia 02.06.1987. | |||||||||||||||||
cerkiew filialna | |||||||||||||||||
Widok ogólny | |||||||||||||||||
Państwo | |||||||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Województwo | |||||||||||||||||
Miejscowość | |||||||||||||||||
Wyznanie | |||||||||||||||||
Kościół | |||||||||||||||||
Diecezja | |||||||||||||||||
Wezwanie | |||||||||||||||||
Wspomnienie liturgiczne |
15/28 sierpnia | ||||||||||||||||
| |||||||||||||||||
| |||||||||||||||||
51°17′52,8″N 23°37′50,7″E | |||||||||||||||||
|
Prawosławna cerkiew Zaśnięcia Matki Bożej w Uhrusku istniała jeszcze przed 1220 i przez pierwsze dekady funkcjonowania posiadała status soboru. Utraciła go, gdy Uhrusk przestał być siedzibą eparchii. Do lat 1267–1268 była to cerkiew monasterska. Kolejne świątynie powstawały na tym samym miejscu przed 1429 i w 1785. Od XVII w. cerkiew w Uhrusku należała do Kościoła unickiego. Obecnie istniejąca (XXI w.) świątynia została zbudowana w 1849, zaś w 1875 przeszła razem z całą diecezją chełmską do Rosyjskiego Kościoła Prawosławnego. W ramach adaptacji i przebudowy budynku wstawiono do niego ikonostas powstały z połączenia dwóch pounickich ołtarzy bocznych, a prawdopodobnie także dobudowano przedsionek z wieżą-dzwonnicą. W 1915 cerkiew została porzucona, gdy prawosławni mieszkańcy Uhruska udali się na bieżeństwo. W latach 1920–1927 była remontowana w związku ze znacznymi stratami, jakie poniosła w czasie I wojny światowej i wojny polsko-bolszewickiej. Obiekt był ponownie czynny od 1920 do 1947, gdy został zamknięty po wywózkach prawosławnych Ukraińców w ramach Akcji „Wisła”. W 1957 lub 1958 cerkiew przywrócono do użytku liturgicznego jako filię parafii we Włodawie; w związku ze zniszczeniem części jej wyposażenia w ciągu poprzedniej dekady zostało ono uzupełnione o elementy ze zniszczonej w 1938 cerkwi w Zbereżu.