Granica belgijsko-niemiecka
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Granica belgijsko-niemiecka – granica międzypaństwowa, ciągnąca się na długości 167 km od trójstyku z Luksemburgiem na południu do trójstyku z Holandią na północy.
Państwa graniczące | |||
---|---|---|---|
Okres istnienia | |||
W obecnym przebiegu | |||
Długość |
167[2] km | ||
|
Granica pomiędzy tymi dwoma krajami przebiegała bez zmian od 1870 do 1919 roku, tj. od czasu gdy powstało zjednoczone państwo niemieckie do traktatu wersalskiego. W 1925 roku do Belgii przyłączono miejscowości Eupen i Malmedy wraz z przyległościami. W czasie II wojny światowej, w latach 1940–1945 ponownie znajdowały się one w granicach Niemiec, po wojnie wróciły do Belgii[3].
Granica przebiega łukiem łagodnie wygiętym stroną grzbietową na wschód, jej przebieg jest południkowy.
Oba kraje należą do strefy Schengen, na wspólnej granicy nie obowiązują kontrole, a jej przekraczanie jest swobodne.