Izba Poselska (I Rzeczpospolita)
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Izba Poselska – izba niższa Sejmu walnego w I Rzeczypospolitej, wyłoniona po raz pierwszy na sejmie w Piotrkowie w 1493 jako reprezentacja szlachty wybierana na sejmikach ziemskich. Ostatni raz zebrała się równo 300 lat później na sejmie grodzieńskim w 1793, na którym zatwierdzono II rozbiór Polski. Reprezentowała stan rycerski[1].
Ten artykuł dotyczy jednej z izb Sejmu walnego . Zobacz też: inne znaczenia tej nazwy. |