Józef Weyssenhoff (publicysta)
publicysta, prawnik, poseł inflancki / Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Józef Weyssenhoff (ur. 19 listopada 1760 w Andżelmujży, zm. 1798) – szambelan Stanisława Augusta Poniatowskiego, publicysta, prawnik, poseł inflancki, poseł z Inflant na Sejm Czteroletni w 1788 roku[1], kapitan wojsk litewskich, wolnomularz[2].
Ten artykuł dotyczy posła Sejm Wielki). Zobacz też: Józef Weyssenhoff, powieściopisarz. |
Data i miejsce urodzenia |
19 listopada 1760 |
---|---|
Data śmierci |
1798 |
Zawód, zajęcie |
Jeden z reprezentantów (obok Teodora Ostrowskiego, Sebastiana Czochrona, Józefa Szymanowskiego i Tomasza Kuźmirskiego) myśli humanitarnej w polskim prawie epoki stanisławowskiej.
We wrześniu 1789 roku wszedł w skład Deputacji do Formy Rządu, powołanej przez Sejm Czteroletni dla określenia ustroju Rzeczypospolitej[3].
Działacz Stronnictwa Patriotycznego. 2 maja 1791 roku podpisał asekurację, w której zobowiązał się do popierania projektu Ustawy Rządowej[4]. Współzałożyciel Zgromadzenia Przyjaciół Ustawy Rządowej 3 maja (Zgromadzenia Przyjaciół Konstytucyi Rządowej). W latach 1791–1792 współredaktor "Gazety Narodowej i Obcej". Występuje jako sygnatariusz Konfederacji Generalnej Sejmu Wielkiego i Zaręczenia Wzajemnego Obojga Narodów.
Po wojnie polsko-rosyjskiej 1792 r. wyemigrował do Saksonii. Uczestnik sprzysiężenia powstańczego 1793-94.