Karl Lachmann
niemiecki filolog i krytyk / Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Karl Lachmann (ur. 4 marca 1793 w Brunszwiku, zm. 13 marca 1851 w Berlinie) – niemiecki filolog i krytyk literacki.
Pełne imię i nazwisko |
Karl Konrad Friedrich Wilhelm Lachmann | ||
---|---|---|---|
Data i miejsce urodzenia | |||
Data i miejsce śmierci | |||
Zawód, zajęcie |
filolog, krytyk literacki | ||
Narodowość | |||
Rodzice |
Karl Ludolph Friedrich Lachmann (ojciec) | ||
Krewni i powinowaci |
Friedrich Lachmann (brat) | ||
|
Studiował w Lipsku i Getyndze. Brał udział w kampanii 1815 r. W roku 1818 wykładał filologię na uniwersytecie w Królewcu, a od 1825 w Berlinie.
Lachmann położył niemałe zasługi w dziedzinie filologii klasycznej i staroniemieckiej. Jest twórcą współczesnej krytyki tekstu.
Najdonioślejsze znaczenie miały jego badania nad Nibelungami (Zu den Nibelungen und zur Klage, Berlin, 1836) i nad Homerem (Betrachtungen uber die Ilias, Berlin, 1847).
Do zakresu filologii klasycznej należą jego prace:
- De Choreis systematis tragicorum Graecorum libri quatuor (Berlin, 1819);
- De mensura tragoediarum (Berlin, 1822);
- wyd. Katulla (1829), Tybulla (1829), Genezjusza (1834), Terencjana Maura, Lukrecjusza itd.
Literaturę staroniemiecką omówił w publikacjach:
- Ueber althochdeutsche Betonung und Verskunst (1831);
- Ueber Singen und Sagen (1833);
- Ueber den Eingang des Parcival (1835)
Prace drukowane były w Abhandlungen Berlińskiej Akademii Nauk.